ارزیابی مهارت شفاهی زبان آموزان انگلیسی بزرگسال ایرانی توسط مدرسان دارای مدرک مرتبط و غیر مرتبط با زبان اتگلیسی

ارزیابی مهارت صحبت کردن از نقطه نظر تمرین ها و خصوصیت های ارزیابی کنندگان هنوز به عنوان فرآیندی پیچیده و تحت پژوهش تلقی میشود. در حالی که تحقیقات فراوانی تاثیر خصوصیات سابقه ای ارزیابی کنندگان را نظیر زبان اول ، تجربه و غیره و همچنین آموزش آن جنبه هایی از صحبت کردن که ارزیابی کنندگان هنگام ارزیابی آنها را مد نظر دارند را مورد بررسی قرار داده اند این گونه به نظر می رسد که هیچ تحقیقی تفاوت ها و شباهت های ارزیابی مهارت شفاهی زبان دوم را توسط معلمان زبان انگلبسی دارای مدرک مرتبط با زبان انگلیسی و معلمان زبان انگلیسی با مدرک غیر مرتبط با زبان انگلیسی را مورد بررسی قرار نداده است. هدف تحقیق حاضر بررسی چگونگی نگرش و تفاوت این نگرش بین معلمان زبان انگلیسی دارای مدرک مرتبط و غیر مرتبط با زبان انگلیسی از ساختار مهارت شفاهی دانش آموزان بود. بدین منظور از 38 معلم زبان انگلیسی خانم و آقا خواسته شد به 10 تک گویی از 1 تا 4 نمره دهند و حین انجام این کار همزمان دلایل خود را برای نمره های داده شده ضبط کنند. بر مبنای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده توسط manova و chi-square تفاوت معنا داری بین دو گروه از لحاظ نمرات داده شده (f= 1.44, ??0.05) و همچنین رویکردهای اختیار شده هنگام ارزیابی مهارت شفاهی زبان آموزان وجود نداشت (asymp.sig .780, .800, .905 ?? 0.05). با این حال در اعتبار نمرات داده شده با در نظر گرفتن بازه اعتبار(em 0.65- 0.91, nem 0.62- 0.90) و نحوه سنجیدن جنبه های متفاوت ساختار مهارت شفاهی زبان دوم بین این دو گروه تفاوت معنا داری وجود داشت (asymp.sig. .004, .002). این یافته ها میتواند در شیوه ارزیابی معلمان، گرایش آنها و معیار ارزیابی برنامه های آموزشی معلمان مورد استفاده قرار گیرد.